Złe rzeczy się zdarzają - Harry Dolan

Świetna książka według Kinga. "Zapierający dech w piersiach debiut", komentuje Douglas Preston. Siedem pozytywnych opinii zdobi przednią i tylną okładkę thrillera Harry’ego Dolana, zaś znacznie więcej można znaleźć na oficjalnej stronie internetowej autora. Opinie te w zdecydowanej większości są zgodne z prawdą.

Do cichego i spokojnego miasteczka Ann Arbor przyjeżdża małomówny mężczyzna o tajemniczej przeszłości, przedstawiający się jako David Loogan. W poszukiwaniu zajęcia dociera do redakcji czasopisma "Szare Ulice", specjalizującego się w drukowaniu opowiadań z dreszczykiem. Po pewnym czasie David poznaje redaktora naczelnego pisma, Toma Kristolla, z którym nawiązuje przyjacielskie stosunki. Gdy więc Tom prosi Davida o pomoc w pozbyciu się ciała zabitego w samoobronie włamywacza, Loogan natychmiast kupuje kilka niezbędnych rzeczy i stawia się w umówionym miejscu. Od tego momentu miasteczko staje się miejscem serii zabójstw, którymi prędko zaczynają się interesować miejscowe władze.

Debiutancka powieść Harry’ego Dolana ma fabułę zbudowaną na istotnych strzępkach informacji. Dwójka detektywów rozmawia ze świadkiem, ten podaje im nazwisko. Koniec rozdziału. W kolejnym David, prowadzący śledztwo na własną rękę, przeszukuje czyjś dom i natrafia na ślad. Koniec rozdziału. W kolejnym pada informacja, że ważna postać właśnie uciekła z miasta. Koniec rozdziału i tak dalej. Taka budowa kolejnych epizodów pozwala łatwo zorientować się w zawiłościach fabuły zaś jej powolne tempo buduje odpowiedni nastrój i napięcie Zakończenie należy do mało optymistycznych, a zarazem otwartych, dających autorowi pewne pole manewru, gdyby zdecydował się na kontynuację.

Podejrzani o udział w morderstwie – literaci i pracownicy ”Szarych Ulic” – to postacie w swej budowie wielce proste. Żadna z nich nie mówi w sposób charakterystyczny, budują w podobny sposób brzmiące zdania. Dzięki skrótowym opisom wiadomo, kim są, co robią i jaka jest ich historia, lecz faktów tych jest zbyt mało, by większość bohaterów zapamiętać na dłużej. Po pewnym czasie zlewają się w jedną osobę. Pojawiają się problemy ze zrozumieniem powiązań między nimi, a także motywów czy wydarzeń z przeszłości, które mają wpływ na wydarzenia w powieści. Dzięki temu udzielenie odpowiedzi na pytanie: ”Kto zabił i dlaczego?” staje się dość trudne.

Trzeba dodać, że nikt nie jest niewinny, niezależnie od zajmowanej pozycji, wieku czy dorobku. W zasadzie każda znaczniejsza postać ma na sumieniu większe i mniejsze grzeszki, częste są sceny spowiedzi oraz udzielania szerszych wyjaśnień, z których większość związana jest w jakiś sposób z morderstwami. Podkreśla to dość przygnębiający klimat powieści, potęgowany przez krótkie, pozbawione szczegółów opisy oraz rzadkie odwoływanie się do myśli i uczuć postaci, odwrotnie niż w wielu powieściach Kinga. Mało jest tu miejsca na chwile radości czy dowcipy. Wszystko jest szare, ale nie na tyle, by odrzucać czytelnika nadmiarem pesymizmu.

Debiut Harry’ego Dolana zasługuje na pewne zainteresowanie. Jeśli kogoś nie odrzuci nadmiar trudnych do odróżnienia postaci, utrudniających zorientowanie się w niuansach fabuły, znajdzie ponurą, poważną historię kryminalną, wartą poświęconego jej czasu. W innym wypadku zwroty akcji, zakończenie i motywacja bohaterów będą całkowicie niezrozumiałe, a sama powieść nudna.
Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę