Nieśmiertelny - Gillian Shields

Nieśmiertelny to kolejny paranormal romance, który ma za zadanie wybić się na fali niezwykłej popularności, jaką ten gatunek cieszy się w naszym kraju. Tym razem zachętą do kupna ma być jedyny w swoim rodzaju klimat gotyckiego romansu, w którym oprócz mrocznych i ponurych scenerii mamy także bezbronną kobietę (obowiązkowo piękną), czyhający na jej cnotę − ewentualnie chcący ją po prostu zabić − czarny charakter oraz przystojnego mężczyznę, który jest zakochany w głównej bohaterce i stara się ją ocalić. Autorka próbowała połączyć klasykę, nieco urozmaiconą poprzez nadanie wyżej wymienionych ról męskich jednemu aktorowi, z cechami stanowiącymi podstawy dzisiejszego marketingu fantastyki młodzieżowej.

Zacznijmy od protagonistki, Evie Johnson, osóbki doświadczonej przez los i nieco naiwnej – bolesne wspomnienia najwyraźniej nie idą u niej w parze z nabywaniem mądrości życiowej. W drodze do nowej szkoły, położonej w miasteczku na głębokiej prowincji (ech, postaraliby się w końcu o oryginalność…), poznaje chłopaka jak ze snów, który w dodatku pomaga jej wydostać się z opresji. Mimo wyrzutów sumienia oraz wiedzy, że nocne wycieczki mogą skutkować koniecznością wyprowadzki z internatu i przysporzyć zmartwień umierającej babci, Evie wymyka się co noc, aby spotkać się z Sebastianem. Zachowanie głupie tym bardziej, że chłopak usilnie daje jej do zrozumienia, że nie powinni być ze sobą (jednocześnie co noc pojawiając się na schadzkach, co jest co najmniej dziwne). Nieco denerwuje także postępowanie młodzieńca, który nazbyt często zachowuje się irracjonalnie, mimo tego, kim jest naprawdę.

A sama fabuła, jak to zwykle bywa w powieściach romantycznych, jest przewidywalna. W pewnym momencie może jednak miło zaskoczyć. Nie jest to co prawda zwrot akcji na miarę mistrzów suspensu, ale stanowi odskocznię od konwencji paranormal romance, zgodnie z którą obiekt westchnień jest zawsze nieskazitelny i chce jedynie dobra dziewczyny.

Wróćmy jednak jeszcze na chwilę do cech gotyckich. Mimo kilku ciekawych zabiegów zdecydowanie nie udało się wykreować ponurego klimatu. Nie wystarczy umiejscowić większości akcji w starym budynku i spuścić na wszystko zasłony nocy, aby książka emanowała mrokiem. Niestety, nikt tego autorce nie uświadomił. Ciekawym zabiegiem mogło też być przytaczanie fragmentów z pamiętnika sprzed kilkuset lat, jednak tylko gdyby wplątane były one w odpowiednie miejsca i napisane lepszym językiem. Najbardziej dziwi brak jakichkolwiek śladów stylizacji na coś starszego, jest wręcz przeciwnie − w zapiskach aż roi się od nowoczesnych zwrotów!

Na uwagę, bynajmniej nie w pozytywnym znaczeniu, zasługuje także wydanie. Do papieru i jakości druku nie mam żadnych zastrzeżeń, podobnie jest ze stroną edytorską (nie rzuciły mi się w oczy żadne literówki), jednak już dawno nie czytałem książki z tak fatalną okładką, która na dodatek w przypadku powieści Gillian Shields pasuje jedynie do miernego poziomu treści.

Nieśmiertelnego wyróżnia jedynie rzadko spotykana próba wykorzystania cech gotyckiego romansu, jest to jednak zdecydowanie zbyt mało na pozytywną ocenę, bo nawet dla fanek gatunku będzie to krótkie czytadło powielające schematy. Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę