Lewa ręka ciemności - Ursula K. Le Guin

Lewa ręka ciemności jest szóstą książką w cyklu opowiadającym o Ekumenie - galaktycznej federacji zamieszkanych przez ludzkość światów, która przoduje w wymianie informacji oraz w mniejszym stopniu nadzoruje handel pomiędzy przynależącymi do niej cywilizacjami.

Na planetę Gethen (zwanej również Zimą) przybywa pierwszy reprezentant Ekumeny z wydaje się prostą misją - zjednania sobie wielkich tego świata i nakłonienia ich do wstąpienia w jej szeregi . Genly Ai - bo takie imię nosi czarnoskóry "mobil", przybywa samotnie, bez żadnego uzbrojenia - wyposażony jedynie w przedmiot do komunikacji z najbliższym ludzkim światem, odpowiednie umiejetności oraz dobre chęci. Niestety Zima jest światem niezwykle nieprzyjaznym, panuje na niej permanentna epoka lodowcowa a na dodatek jej mieszkańcy to androgeni (osobniki dwupłciowe) z diametralnie odmienną od głównego bohatera filozofią życiową.

Akcja powieści rozpoczyna się w monarchistycznym Karidzie, gdzie całym życiem ludzkim kieruje niezwykle skomplikowany kodeks prywatnej moralności i dumy zwany "shifgrethor". Ai wspomagając się radami miejscowego premiera o imieniu Estraven, stara się wybłagać audiencję u króla. Spotykając się z zimną obojętnością, strachem, niepewnością i sceptycyzmem ze strony monarchy wyrusza do graniczącego z Kharidem totalitarnego Orgoreynu mając nadzieję na to, że polityczne frakcje rządzące tym państwem będą bardziej przychylne jego poselstwu. Dopiero w tym państwie Genly przekona się co to na prawdę oznacza żyć pełnia życia na Gethen i odbędzie swą duchową podróż poprzez lodowce planety.

Autorka w bardzo plastyczny sposób kreśli nam wizję społeczeństwa gdzie płeć nie stanowi o statusie i obowiązkach, ponieważ Zimianie przez większość czasu są bezpłciowi, a dopiero w okresie Kemmeru (rui?) wytwarzają się u nich narządy rozrodcze (przez co Genry - będąc mężczyzną zostaje obwołany "zboczeńcem"). Getheńczycy to także społeczeństwo, które nie zna wojny, w którym nie istnieje pojęcie nacjonalizmu (przecież wszyscy jesteśmy tacy sami), a agresja objawia się jedynie na poziomie pojedynczych osobników. Mieszkańcy Zimy prezentują się początkowo według naszych ludzkich standardów jako wyprani z uczuć, choć w miarę zagłębiania się w fabułę powieści zaczynamy rozumieć ich skomplikowaną mentalność, w której z łatwością da się odszukać odpowiedniki ludzkiej miłości lub zazdrości. A ja sam nazwałbym ich ludźmi niezwykle praktycznymi.

Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie, zarówno z punktu widzenia wysłannika Ekumeny jak i "miejscowego" Estravena. LeGuin doskonale poradziła sobie z przedstawieniem psychiki obcej rasy. Dzięki temu, że wiemy, o czym i w jaki sposób myśli Estraven oraz jak ocenia on poczynania Ai' ego z getheńskiego punktu widzenia. Jesteśmy w stanie lepiej zrozumieć naturę Zimańczyków. Od czasu do czasu autorka przerywa akcję powieści aby przedstawić nam legendy, opowieści lub Getheńskie mity o stworzeniu, które stanowią dla czytelnika nieocenioną pomoc w zrozumieniu motywacji i psychologii tej jakże obcej dla normalnego człowieka nacji.

Podsumowując - może nie dane będzie ludziom i Getheńczykom koegzystować na płaszczyźnie cielesnej, ale pewno bez większych problemów uda się nawiązać współpracę na płaszczyźnie duchowej.

Lewa ręka ciemności to jedna z najbardziej intrygujących i najciekawiej napisanych powieści science fiction jakie czytałem - nigdy wcześniej nie dane mi było obcować z tak dokładnym opisem obcej, a jednocześnie tak bliskiej człowiekowi cywilizacji. Na pochwałę zasługuje też doskonałe tłumaczenie autorstwa Lecha Jęczmyka. Tej książki po prostu nie wypada nie znać. Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę