Grobowa wiedźma - Kalayna Price

Choć na co dzień stronię od mizoginistycznych poglądów, muszę przyznać, że większa część tego typu książek urban fantasy, których targetem są głównie kobiety, wypada bardzo kiepsko. Gdy zasiadałem do lektury Grobowej wiedźmy, towarzyszył mi więc istnie grobowy nastrój. Czy w trakcie przygody z powieścią Kalayny Price uległ zmianie?



Niestety nie. Amerykańska autorka przenosi czytelnika do alternatywnego świata, którego od naszego odróżnia jedynie jawna obecność magii oraz powiązanych z nią istot, jak choćby fae. Z czarami bardzo mocno związana jest protagonistka, Alex Craft, którą profesja – tytułowa grobowa wiedźma – zmusza do codziennego kontaktu z bytami innych wymiarów – duchami, cieniami czy Śmiercią.

Podczas jednego z typowych zleceń bohaterkę atakuje przywołana przez nią dusza zmarłego – cień. W ciągu kilku następnych dni następuje seria niewytłumaczalnych, śmiertelnych wypadków, których ofiarami są kobiety wykonujące podobny zawód co Alex. Starając się rozwikłać skomplikowaną zagadkę, bohaterka wraz z tajemniczym detektywem Falinem rozpoczyna prywatne dochodzenie, podczas którego przebrnie przez arkany czarnej magii, polityczne machinacje i kilka zamachów na swoje życie.

Fabuła, mimo że momentami bywa ciekawa, a natłok kolejnych wydarzeń nie pozwala się nudzić, pozbawiona jest niestety jakichkolwiek zwrotów akcji, przez co czytelnik może odnieść wrażenie, że jest prowadzony po nitce do kłębka. Zaskoczenia nie przynosi również przewidywalny finał.

Jeżeli chodzi o postaci, książka prezentuje się jeszcze gorzej. Począwszy od protagonistki, ograniczającej się do przemyśleń typu "muszę wyprowadzić psa na spacer" czy kiepsko wypadających prób zabawnego komentowania wydarzeń, skończywszy na płaskich postaciach drugoplanowych, jak choćby podkochującym się w bohaterce detektywie czy najlepszej, wiecznie miłej i uśmiechniętej przyjaciółce, bohaterowie doprowadzają do irytacji i sprawiają, że aż chce się rozpalić dla tytułowej wiedźmy stos. Używając do tego kartek powieści.

Jedynym ciekawym elementem książki jest wykreowany świat. Autorka interesująco opisała stworzone przez siebie istoty, jak choćby wspomniani fae, posiadający kilka nietypowych cech (obowiązek mówienia prawdy, niechęć do podziękowań). System czarów również wypada dość interesująco zarówno pod względem podziału kanonów magii, jak i zasad i efektów jej używania, choć i na tym polu powieści Price daleko choćby do Wichrów Archipelagów. Denerwująca jest za to inna kwestia – autorka często zestawia zjawiska paranormalne z trywialnymi, codziennymi sytuacjami, przez co mamy do czynienia na przykład ze Śmiercią, podglądającym główną bohaterkę pod prysznicem czy ratującym jej życie (absurd alert!). Tego typu fragmentów, wywołujących jedynie uśmiech politowania, jest dużo więcej.

Grobowa wiedźma w początkowym zamyśle miała być thrillerem osadzonym w fantastycznym świecie, jednak po przeczytaniu lekturę poleciłbym jedynie niezbyt wymagającym miłośnikom paranormal romance. Powieść nie zachwyca ani pod względem kreacji, ani stylu, który sprawia wrażenie relacji ze szkolnej wycieczki nawiedzonej przez duchy siedemnastolatki. Nic specjalnego. Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę