Dobry człowiek Jezus i łotr Chrystus - Philip Pullman

Dobre książki fabularne o tematyce religijnej to rzadkość. Do większości powieści reklamowanych jako "kontrowersyjne" i "odkrywające biblijne tajemnice" podchodzę ze sporą dawką rezerwy. Większość z nich jest kiepsko napisana i tylko skandalem i tanią sensacją mają przynieść rozgłos autorowi. Do tego popularnym sposobem promocji jest zajadłość autora wobec Kościoła i żerowanie na popełnianych przezeń błędach.. Inaczej jest w przypadku książki Dobry człowiek Jezus i łotr Chrystus.

W przeciwieństwie do historii znanej z Nowego Testamentu, Jezus nie był pierworodnym synem Maryi, lecz miał brata bliźniaka – Chrystusa. To właśnie on, spokojny i chłodno kalkulujący chłopak, jest uznawany przez rodziców za Syna Bożego. Jezus, łobuz, lecz mimo to otwarte dziecko, kierujące się sercem, potrafi rozmawiać z ludźmi, okazując im współczucie i zrozumienie, a dorastając, nawiązuje kontakt z Janem Chrzcicielem. Dzięki temu pociąga za sobą tłumy. Zdumiony Chrystus obserwuje wydarzenia dotyczące brata i za namową tajemniczego Obcego postanawia spisywać z nich relacje, tworząc w ten sposób Nowy Testament.

Philip Pullman w Dobrym człowieku..., w świetny sposób splótł powszechnie znaną historię Jezusa z Nazaretu z nowymi, oryginalnymi pomysłami. Mimo to w ostatecznym rozrachunku powieść zgadza się z historią znaną z Biblii. Przy tym autor, prywatnie agnostyk, swoim dziełem nie orzeka prawdziwości czy słuszności Nowego Testamentu, lecz ostateczną decyzję pozostawia czytelnikowi. Mimo to podkreśla rolę Jezusa, jego umiejętności społeczne, ale przede wszystkim głoszoną przez niego filozofię miłości. W powieści Pullmana Jezus, mimo ostrzeżeń brata, swoje poglądy wygłasza bez oglądania się na konsekwencje. Chrystus, który kocha bliźniaka miłością bezinteresowną, notuje nieco zmienioną i mniej kontrowersyjną wersję wydarzeń, przekonany o swojej roli w tworzeniu historii oraz jej wpływie na przyszłe pokolenia. Ponadto przeświadczony jest o konieczności założenia instytucji, Kościoła, dzięki której nauki Jezusa mogłyby przetrwać próbę czasu i stać się powszechnie znane.

Książkę pochłonąłem w bardzo krótkim czasie, gdyż napisana jest w sposób wyśmienity, a wszystko dzięki dwoistości głównej postaci i postawieniu pytania o sens istnienia instytucji Kościoła. Autor w doskonały sposób nakreślił formę kształtowania się związku wyznaniowego i jego zależności od filozofii głoszonej przez założyciela. Pullman stosuje biblijną stylistykę, idealnie korespondującą z pierwowzorem, jednak bohaterowie jego powieści są opisani w sposób bardziej współczesny, a ich odczucia i myśli przedstawione o wiele głębiej. Po każdym z rozdziałów zawierających przypowieści czy kazania Jezusa warto zrobić sobie krótką przerwę i przemyśleć znajdujące się w nich morały i pytania, gdyż są to najważniejsze fragmenty utworu.

Z pewnością niejednokrotnie powrócę do książki; zachęca do tego też jakość wydania Dobrego człowieka, gdyż Prószyński i S-ka wyraźnie przyłożyli się do pracy. Do ręki dostajemy niewielkiej objętości lekturę w twardej oprawie i obwolucie, wydrukowaną w schludny sposób na dobrej jakości papierze. Odpowiednia interlinia, marginesy oraz wyraźny podział na rozdziały zachęcają do sięgnięcia po pozycję. Warto również zwrócić uwagę na napis na tylnej stronie obwoluty: "To tylko opowieść".

Podsumowując, Dobry człowiek Jezus i łotr Chrystus to jedna z najlepszych książek fabularnych o tematyce religijnej z jakimi miałem do czynienia. Dzięki oryginalnej idei i neutralnemu nastawieniu do chrześcijaństwa pisarz dostarczył nam genialną pozycję, która w inteligentny sposób skłania do przemyślenia własnych przekonań religijnych. Z pewnością mogę ją polecić wszystkim, którzy nie boją się zadawać egzystencjalnych pytań i szukać na nie odpowiedzi, niezależnie od tego, czy są ludźmi wierzącymi, czy zatwardziałymi ateistami. Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę