Artemis Fowl. Paradoks czasu - Eoin Colfer

Podobno na listach bestsellerów cykl Artemis Fowl rywalizuje o pierwsze miejsce z sagą opowiadającą o przygodach młodego czarodzieja, Harry'ego Pottera. Siadając do pisania recenzji, obiecałem sobie, że postaram się uniknąć porównań do książek J. K. Rowling, dlatego też nie będę rozwodził się, jak wiele tej książce do Harry'ego Pottera brakuje, nie zająknę się też więcej ani słowem na temat tego, że powieść Eoina Colfera to, mimo wszystko, jeden z najlepszych klonów dziecka brytyjskiej pisarki.

Dotychczas imię Artemis kojarzyło mi się wyłącznie z Artemisem Entrerim — śmiertelnym wrogiem znanego chyba większości drowa Drizzta Do'Urdena. Naprawdę polubiłem noszącego to samo imię młodego dziedzica fortuny Fowlów. Wykreowanie go na bogatego i inteligentnego chłopca, z praktycznie nieograniczonymi możliwościami, nie przysparza mu wielu wielbicieli. Co prawda nie zniechęciły mnie: brak obowiązków szkolnych, rodzice, którzy niezbyt przejmują się tym, co robi, ochroniarz załatwiający za niego brudną robotę oraz góry pieniędzy, ale nie gwarantuję, że będzie tak w każdym przypadku. Bohaterowi ułatwiają życie także wrodzony spryt, zaradność oraz umiejętność mówienia prawdy "nie do końca", czym ostatecznie zdobył sobie moją sympatię. W przygodach towarzyszy mu całkiem niezwyczajna grupa przyjaciół: dobrze znający się na swoim fachu ochroniarz Butler, miła i równie pracowita elficzka Holly, kreatywny i pomysłowy wynalazca centaur Ogierek oraz krasnal Mierzwa Grzebaczek.

Świat przedstawiony w książkach o Artemisie Fowlu nie jest szczególnie oryginalny. Zaprezentowano typową rasę magiczną (wróżki/elfy), żyjących pod ziemią krasnali oraz nieświadomych ich życia ludzi… Oczywiście dochodzi do tego wysoka technologia, kilka fajnych patentów (kwantowe zombie wywołały u mnie szczery uśmiech), lecz nie jest to coś, czego jeszcze nikt nie widział.

Akcja Paradoksu Czasu jest wartka i sprawia naprawdę dobre wrażenie. Choć na początku książki nic nie wskazuje na to, aby mogła czytelnika zaciekawić, to — wraz z rozwojem fabuły — robi się coraz lepiej. Matka Artemisa, Angelina Fowl, bardzo poważnie zachorowała i nie pomagają jej najdrożsi lekarze ani potężna magia wróżek. Okazuje się, że kobieta zaraziła się czarotropią — niezwykle niebezpieczną chorobą, na którą nie ma lekarstwa. A raczej jest, ale obecnie niedostępne, oczywiście z winy głównego bohatera, który musi przenieść się w przeszłość. Jak można było przypuszczać, powoduje to prawdziwą katastrofę. Naprawić wszystko jest trudniej, jednak gdy do dyspozycji ma się magię oraz technologię, to nic nie jest niemożliwe.

Artemis Fowl i Paradoks Czasu jest książką trudną do ocenienia. Z jednej strony mamy wartką akcję i bardzo fajnie wykreowane postaci, z drugiej — wrażenie, że już to wszystko czytaliśmy i nie ma tu nic nowego. Mimo bardzo miłego wrażenia, jakie pozostawia po sobie kolejny tom autorstwa Eoina Colfera, nie jestem w stanie wystawić mu oceny wyższej niż 7. Jest to dobra rozrywka, aczkolwiek niezbyt podoba mi się idea wydawania pieniędzy na książkę, którą raz przeczytamy (należy dodać, że dosyć szybko) i odrzucimy w kąt. Polecam głównie miłośnikom tego typu lektury, reszta niech poważnie się zastanowi, czy nie lepiej kupić coś zupełnie innego. Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę